Smokkelpaadjes

Niks avontuurlijker dan hardlopen door Noordoost Twente, het smokkelgebied van ons land. Over smalle kronkelende paadjes, sloten, beken, boerderijen, illegale stokerijen en over bruggetjes. Hier werd in de tijd toen Corona nog gewoon een vrouwennaam was, door de eeuwen heen boter, koffie, suiker, jenever en zelfs vrouwen werden hier heen en weer gesmokkeld.

Als het `tweeduuster` als een deken over het grensgebied viel en de maan achter de wolken verdween, kwamen naast de witte wieven die beneveld waren door de drank ook de smokkelaars met hun smokkelwaar te voorschijn. In het donker gingen ze, op hun hoede voor de grenswachters, op naar de `Pruus`.

Het was een spannende en verslavende tocht door het desolate en mystieke grensgebied. Mochten ze worden gesnapt tijdens hun tocht, dan was steevast hun antwoord: "Ik kom uut Losser en weet van niks". Siemerink een van jongste smokkelaars ging gewoon voor het avontuur en de spanning mee. Hij was een kerel met boter op zijn kop, dus een echte smokkelaar!

Regelmatig moesten ze hem op de tocht door het grensgebied terug roepen omdat hij te ver vooruit liep. "Verdomme jongen kom terug, de volgende keer doen wij jou aan de honderriem. En denk eraan als de commiezen jou anhouden dat je dan alleen zegt "Ik kom uut Losser en weet van niks" sisten de oudere smokkelaars tegen hem, het is geen hardloopwedstrijd. Ja Siemerink ging mee voor de kick en de endorfine en was achteraf gezien de eerste hardloper van ons land. Niet op schoenen met schokdemping maar op klompen. Voorbij het klooster Bardel waarvan de meeste paters nog vrijgezel waren lag in de nevels een afgelegen boerderij net over grens en daar werden dan de smokkelwaren afgeleverd.

Eddy Oude Voshaar

 

 

De Smokkelklomp

Smokkelen vond te voet of per fiets plaats. Vaak slopen de smokkelaars bij het vallen van de avond over zanddreven en door bosrijke gebieden stiekem de grens over. Te voet gebeurde dit met de smokkelklomp. Deze klompen werden door smokkelaars in de Duits-Nederlandse grensstreek gebruikt om de douaniers om de tuin te leiden. Aan de onderzijde waren de zool en de hak verwisseld, zodat de opsporingsambtenaren het spoor van de smokkelaars in de verkeerde richting volgden, zeker bij sneeuw was dit een beproefde tactiek. 

Frans Wijlens beschrijft in een gedicht de twentse smokkeltrail editie 2021.

" De hymne van de Twentse Smokkel Trail 2021 " ,